शहीद लष्करी जवान कॅप्टन मनदीपसिंग यांची मुलगी गुरमेहर कौर सध्या भलतीच चर्चेत आहे. दिल्ली विद्यापीठातील रामजस महाविद्यालयात एका कार्यक्रमात उमर खालिदला बोलावण्याला अखिल भारतीय विद्यार्थी परिषदेने विरोध केला. या विरोधातून तेथे संघर्ष झाला. दगडफेक झाली. आता ही गुंडगिरी, दगडफेक अभाविपच्या कार्यकर्त्यांनी केली, असा आरोप आहे. हा आरोप डाव्या संघटनांनी केला आहे, हे येथे मुख्यत्वाने नमूद करावे लागेल. ती गुंडगिरी, दगडफेक, हाणामारी अभाविप कार्यकर्त्यांनी केली की नाही, हा वेगळ्या संशोधनाचा मुद्दा आहे. ते संशोधन नंतर कधी तरी करू. पण इतके मात्र नमूद करायला हरकत नाही की या हाणामारीची दुसरीही बाजू पुढे येत आहे...गुरमेहरचे वडील कॅप्टन मनदीपसिंग कारगिल युद्धात शहीद झाल्याबद्दल. गुरमेहरनेच एका छायाचित्रात तसे म्हटले आहे. आता गुरमेहरसारखी हुशार, चाणाक्ष, चळवळीतील विद्यार्थिनाला आपले वडील कोणत्या युद्धात शहीद झाले, हे माहीत नसेल, असे समजायचे का? कॅप्टन मनदीपसिंग हे कारगील युद्धात शहीद झाले नाहीत. ते कुपवारा येथे अतिरेक्यांसोबतच्या चकमकीत त्यांना वीरमरण आले. ते शहीदच झाले. पण ते कोठे झाले, हे त्यांच्या या हुशार मुलीला माहीत नाही... तिने त्यांना थेट कारगील युद्धातच शहीद केले... आश्चर्य आहे ना?
मुद्दा आहे गुरमेहरचा. रामजस महाविद्यालयात संघर्ष झाला तेव्हा गुरमेहर कौर तेथे नव्हती. या संघर्षाचे काही व्हिडिओ तिच्या सोशल मीडियाच्या अकाऊंटवर आले आणि ती प्रचंड कळवळली. तिने या हाणामारीचा, पर्यायाने अभाविपच्या कथित गुंडगिरीचा निषेध केला. अभाविपवर आरोप करण्याचा व अभाविपच्या कथित कृत्याचा निषेध करण्याचा गुरमेहरला पूर्णतः अधिकार आहे. ते तिचे अभिव्यक्ती स्वातंत्र्य आहे. तिचा तो अधिकार कुणीही नाकारू शकत नाही. इथवर सारे काही ठिक होते. पण खरं रामायण पुढे सुरू झाले. गुरमेहरच्या सोशल अकाऊंटवर एकाने तिला शिविगाळ केली व तिच्यावर बलात्कार करण्याची धमकी दिली. आता इतकी चांगली संधी डाव्या संघटना सोडतील कशा... या मुद्द्यावरून वातावरण तापवण्यास सुरुवात झाली.
गुरमेहरला झालेली शिविगाळ व दिलेली धमकी याचा निषेध झालाच पाहिजे. असे करणारा माणूस असूच शकत नाही. तो जनावरच असावा. पण तो जनावर कोण? तो उघड झाला पाहिजे ना. त्याला समाजासमोर आणले पाहिजे. त्या नराधमाचे नाव सर्वांनाच कळले पाहिजे. पण स्वतःला हिंमतवान म्हणवून घेणारी गुरमेहर त्याबाबत का मौन आहे? इतकेच नाही तर या प्रकरणाची एक-एक कडी उलगडू लागल्याबरोबर या मॅडमने कॅंपेनमधूनच बाहेर पडल्याचा ट्वीट केला आणि दिल्लीही सोडली. अभाविपच्या गुंडगिरीवर हिंमतीने बरसणारी ही वीरांगणा एकदम शांत का झाली? बरं इतकी वाईट व गंभीर धमकी दिली गेली... पण गुरमेहरने पोलिसात तक्रार नाही केली. एव्हढा मोठा गुन्हा तिने जाहीर केला एनडीटीव्हीच्या कॅमेरासमोर. आणि आता तक्रार केली महिला आयोगासमोर. पोलिसात ती का गेली नाही? आश्चर्य हे की गुरमेहरला दिलेल्या धमकीची पोलिसात तक्रार झाली आहे... पण, ती गुरमेहरने केलेली नाही. ती केली आहे विद्यार्थी परिषदेने. या धमकीची चौकशी करा व आरोपींना तातडीने पकडा, अशी मागणीही अभाविपने केली.
एव्हढा गंभीर गुन्हा... सारा देश पेटवला जातोय... स्वतः गुरमेहर मॅडम ते कॅमेरासमोर सांगतात. मग या साऱ्या गुन्ह्याचे मूळ असलेला तो मेसेज कोठे आहे? मी स्वतः मॅडमचे ट्विटर अकाऊंट पाहिले... फेसबुक अकाऊंटही पाहिले... मला तो मेसेज काही दिसला नाही... वाटले आपल्या नजरेत आला नसेल. पण खरी माहिती वेगळीच आहे. हिंमतवाल्या या वीरांगणेने हा मेसेजच डिलीट केला. का बुवा? कारण तो दाखवण्यासारखा नव्हताच... तो दिसला असता, तर सारा तमाशा कसा रचला गेला, हेच दिसून आले असते ना... हा मेसेज करणाऱ्या व्यक्तीचे नाव आहे देबोजित भट्टाचार्य. आयसा या संघटनेचा कार्यकर्ता. म्हणजे गुरमेहरच्याच संघटनेचा. ही संघटना डाव्या विचारांची विद्यार्थी संघटना... आता आला सारा कट लक्षात...
प्रथम गुरमेहरचे वडील कॅप्टन मनदीपसिंग कारगिल युद्धात शहीद झाल्याबद्दल. गुरमेहरनेच एका छायाचित्रात तसे म्हटले आहे. आता गुरमेहरसारखी हुशार, चाणाक्ष, चळवळीतील विद्यार्थिनाला आपले वडील कोणत्या युद्धात शहीद झाले, हे माहीत नसेल, असे समजायचे का? कॅप्टन मनदीपसिंग हे कारगील युद्धात शहीद झाले नाहीत. ते कुपवारा येथे अतिरेक्यांसोबतच्या चकमकीत त्यांना वीरमरण आले. ते शहीदच झाले. पण ते कोठे झाले, हे त्यांच्या या हुशार मुलीला माहीत नाही... तिने त्यांना थेट कारगील युद्धातच शहीद केले... आश्चर्य आहे ना?
आता या गुरमेहरचा एक फोटो सोबत दिला आहे... त्यात ती डाव्या पुरोगामी कथित विचारवंतांसोबत दिसते आहे. व्यासपीठ आहे Action against warmongering या मोहिमेचे. या मोहिमेची गुरमेहर मॅडम कार्यकर्त्या होत्या. काय आहे ही मोहीम... ही मोहीम सुरू झाली उरी येथील सेनेच्या तळावर अतिरेक्यांनी केलेल्या हल्ल्यानंतर. या हल्ल्यात अनेक जवान शहीद झालेत. सारा देश पाकिस्तानवर संतापला होता. पाकिस्तानवर भारताने हल्लाच केला पाहिजे, अशी सर्वसाधारण भावना देशभरात होती. अशा वेळी जेएनयुतील डाव्या पुरोगाम्यांनी सुरू केलेी मोहीम होती - Action against warmongering म्हणजे युद्धोन्मादाविरोधात कृती. या मोहिमेत काय दिली जात होती भाषणे... यात म्हटले जात होते... भारतीय सेना युद्धोन्माद पसरवत आहे. ती युद्धाला भुकेली आहे... भारतीय सेना ही अन्यायकारक आक्रमण करणारी आहे.... गुरमेहर यात समोर होती. भाषणे देत होती. अशी ही गुरमेहर. वडिलांचे हौतात्म्य तिला काहीही बोलण्याचे स्वातंत्र्य देते का? आणि तिला जर ते स्वातंत्र्य अभिव्यक्तीच्या नावावर असेल, तर ते वीरेन्द्र सेहवागलाही आहे अन् रणदीप हुडालाही... वर मी एका आदरणीय पत्रकारांच्या फेसबुक पोस्टचा उल्लेख केला. त्यावरील माझ्या प्रतिक्रियेवर ज्यांनी आपली अक्कल पाजळली त्याला सदर ज्येष्ठश्रेष्ठ हिंदी पत्रकाराने लाईक केले... का केले? मला अभिव्यक्ती स्वातंत्र्य नव्हते का? असो या निमित्ताने माध्यम जगतातील लोकही एखाद्या विचाराची किती अंधभक्ती करतात, हे दिसून आले. आणखी पाहु या... पुढचे काही दिवस हा डाव्या पुरोगाम्याचा प्रसिद्धीचा तमाशा कसा चालतो आणि किती दिवस चालतो...- अनंत कोळमकर
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा